Na de dood van hun broer waren de drie gezusters Geertje,Steventje en Maria op elkaar aangewezen. Gedrieën zetten ze het boerenbedrijfje van hun familie voort: een klein, traditioneel gemengd bedrijf met wat land- en tuinbouw en veeteelt. En alles naar de menselijke maat,want moderne machinerieën hadden ze niet tot hun beschikking. De zusters waren lichamelijk misschien niet zo sterk meer, maar geestelijk des te krachtiger. Zo begint hun strijd om het -- eenvoudige en sobere -- bestaan. De seizoenen en de etmalen bepaalden hun levensritme, het geloof was hun levenskompas. Ondanks de intensieve lichamelijke arbeid -- ploegen, eggen, zaaien, planten, wieden en oogsten; maaien, hooien, voeren, melken en karnen - was er nooit gebrek aan tijd. Iedere dag had zijn stille momenten, gewijd aan rust en bezinning. Iedere week had zijn zondag, gewijd aan rust en kerkgang. De noeste arbeid en het gebrek aan enig modern comfort ten spijt werkten en woonden de zusters hun hele leven op De Mariahoeve tot zij, ieder op haar eigen tijd, ruim negentig jaar oud, stierven. Ze rusten in een naamloos graf -- van God gekend.
