Ingrijpende veiligheidsmaatregelen worden over het algemeen getroffen ná een ramp.
Pas na het Rampjaar van 1672 werd daarom duidelijk dat het westen van Nederland onvoldoende beschermd was bij een aanval uit het oosten. Men liet het oog vallen op het laaggelegen en drassige gebied tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe: de Gelderse Vallei. Door slim gebruik te maken van dit strategische landschap kon een waterlinie gevormd worden tussen Spakenburg en Rhenen. Het belang van deze linie was duidelijk, maar toch duurde het nog zeventig jaar, tot 1744, voordat de aanleg van start ging. De Grebbelinie werd in de loop van de tijd versterkt, verlengd én afgeschreven. Desondanks speelde de linie een belangrijke rol tijdens de verdediging van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog, in 1951, werd uiteindelijk besloten de werken van de Grebbelinie definitief op te heffen. De forten, kazematten en sluizen leken het gaandeweg te moeten afleggen tegen nieuwbouwwijken en bedrijventerreinen. In 2011 werd de Grebbelinie echter een beschermd rijksmonument en spanden vele partijen zich in om dit waardevolle militaire erfgoed voor de huidige en nieuwe generaties te bewaren.
