Leendert (of Eliazar) van Praag was een Amsterdamse Jood die met zijn vrouw en vier kinderen in Rotterdam woonde. Na zijn bekering verwisselde hij de synagoge met de christelijke kerk. Vooral na zijn doop werd hem het leven moeilijk gemaakt. Zelfs zijn familie keerde zich tegen hem. Het werd zo erg dat hij in de zomernacht van 24 juni 1907 zijn vrouw en kinderen om het geloof vaarwel moest zeggen. Ondanks de talrijke moeilijkheden die hem overkwamen, mocht hij in Gods kracht staande blijven.
Leendert heeft deze indrukwekkende belevenissen beschreven als ondergedoken Jood in de Tweede Wereldoorlog. Hij mocht de oorlog overleven en stierf in 1956 op 80-jarige leeftijd. Door het geloof mocht hij in praktijk brengen: Die vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig (Matth. 10:37).
